„Socjopatka” to wyjątkowa autobiografia dr Patric Gagne, która rzuca światło na życie osoby z cechami socjopatycznymi. W szczery i bezkompromisowy sposób dzieli się swoimi doświadczeniami. Oferuje możliwość spojrzenia na świat oczami kogoś, kto funkcjonuje poza normami społecznymi i emocjonalnymi. Czy ta książka pomaga lepiej zrozumieć takie osoby, czy budzi kontrowersje? Sprawdź!
„Socjopatka” – o czym właściwie jest ta książka?
To autobiograficzna opowieść dr Patric Gagne, która przedstawia swoje życie z perspektywy osoby z cechami socjopatycznymi. Książka eksploruje jej spojrzenie na siebie, relacje z ludźmi, brak empatii, skłonność do manipulacji i wyzwania związane z funkcjonowaniem w społeczeństwie.
Autorka próbuje zrozumieć i przeanalizować swoje zachowania, łącząc introspekcję z refleksją nad moralnością, emocjami i tożsamością. To nie tylko historia jednostki, a także próba zrozumienia mechanizmów rządzących socjopatycznym umysłem.
Możemy dowiedzieć się o całym spektrum zachowań balansujących na granicy prawa lub przekraczających ją. Możemy zobaczyć, jak ważni są inni ludzie dla Patric, i jak pomimo cech socjopatycznych, potrafi się ona zakochać, żyć w związku i pragnąc dzielenia życia z kimś.
Jako psycholożka, uważam tę publikację za wyjątkowe źródło wiedzy zarówno dla specjalistów z zakresu psychologii, jak i osób zainteresowanych mechanizmami funkcjonowania ludzkiego umysłu. Publikacje możesz zakupi na stronie Wydawnictwa Filia, dzięki któremu mamy te pozycję w polskim języku, na polskim rynku wydawniczym.
Jak napisana jest ta książka?
Autorka przedstawia swoją historię w sposób szczery i bezkompromisowy, co jest jednocześnie siłą, jak i słabością tej publikacji. Szczerość narracji może wciągnąć czytelnika, a brak dystansu, który jest kluczowy w naukowych opracowaniach, może budzić pytania o obiektywność przedstawionych wniosków.
Gagne nie tylko opisuje własne doświadczenia, a także podejmuje próbę zrozumienia i wyjaśnienia swoich zachowań w kontekście cech charakterystycznych dla socjopatii. Ta pozycja to także historia o tym, jak poszukuje ona klasyfikacji socjopatii i psychopatii. Na fali tych poszukiwań i związanych z nimi trudności, decyduje się na studia psychologiczne, a potem na zawód terapeutki.
Nie są się ukryć, że „Socjopatka” nie jest literatura naukową. Jest jednak interesującym obrazem tego co przezywa osoba z socjopatycznymi cechami oraz jak trudne jest znalezienie wsparcia wśród osób zajmujących się psychologia czy psychoterapią. Zwyczajnie dlatego, ze rzadko kto specjalizuje się w socjopatii czy psychopatii. Dlaczego obok socjopatii pisze o psychopatii? Dowiedz się tego z lektury tej książki.
Dodatkowo stygmaty, który krąży dookoła socjopatii (podobnie jak w przypadki psychopatii), i szalenie szybka i łatwa ocena osób z tymi cechami, nie sprzyja poszukiwaniu wsparcia. Niewątpliwie można stać się bardzo atrakcyjną osoba ze względu na zachowania związane z cechami socjopatii, jednak wcale nie oznacza to, że wiąże się to ze szczera chęcią poznania drugiej osoby.
Wartość psychologiczna „Socjopatki”
Książka dostarcza cennego wglądu w świat osoby z cechami socjopatycznymi, jednak warto podkreślić, że opiera się głównie na introspekcji autorki. dlatego nie należy traktować tej pozycji, jako literatury naukowej.
Niemniej jednak, z perspektywy psychologii narracyjnej, „Socjopatka” jest interesującym przykładem eksploracji tożsamości i samopoznania. Współczesna psychologia podkreśla znaczenie narracji w kształtowaniu naszego poczucia „ja”. Książka Gagne ilustruje, jak osoby z zaburzeniami osobowości mogą konstruować swoją narrację, często w sposób manipulacyjny, jak również również próbując zrozumieć siebie.
Ta pozycja świetnie ilustruje fakt, że osoba z diagnoza socjopatii może być w bliskich, wspierających, wartościowych relacjach. Socjopatia nie oznacza, że osoba z diagnozą jest niebezpieczna dla społeczeństwa czy dla siebie. Nie oznacza zachować agresywnych czy przemocowych. Można bowiem mieć diagnozę i na skutek działań terapeutycznych podejmować takie decyzje, które sprzyjają budowaniu bezpiecznych, wartościowych relacji. To ogromna wartość tej pozycji.
Dylematy autorki – aspekty etyczne
Jednym z interesujących aspektów książki są jej implikacje etyczne. Gagne analizuje swoje zachowanie i decyzje, niekiedy przyznając się do manipulacji i braku empatii. Jest świadoma, że pewne decyzje jakie podejmowała nie były dobre ani dla niej, ani dla innych.
Niezaprzeczalnie widoczne jest, że autorka dąży do zrozumienia siebie i swoich relacji z innymi, co prowokuje pytania o możliwość zmiany i moralne aspekty życia osób z cechami socjopatycznymi. Ta książka stawia wyzwanie czytelnikowi: czy jesteśmy w stanie spojrzeć na osoby z tego typu zaburzeniami bez osądzania, a jednocześnie zachowując krytyczny dystans?
Czy ta książka może być traktowana jak podręcznik otyczący socjopatii?
Zdecydowanie nie. Choć „Socjopatka” to fascynująca opowieść, może budzić kontrowersje wśród osób pracujących w obszarze zdrowia psychicznego. Wynika to z faktu, że autorka nie zawsze unika uproszczeń i generalizacji, które mogą prowadzić do błędnych wniosków na temat osób z cechami socjopatycznymi.
Brakuje w niej również wyraźnego podparcia naukowego, co sprawia, że należy ją traktować bardziej jako osobistą narrację niż pełnoprawne opracowanie naukowe. Mam jednak wrażenie, że właśnie w taki sposób została napisana – jako osobista historia, dzięki której autorka zabiera głos, jako osoba z diagnozą socjopatii, jak również pokazuje swoje sojusznictwo wobec innych z ta diagnozą.
Dobrze jest czytać wspierające pozycje, jednak należy widzieć różnice pomiędzy jednostkowym, osobistym doświadczeniem, a naukowym, podręcznikowym opracowaniem. Jednoczenie uważam, że w żadne sposób nie ujmuje to tej pozycji. Zwyczajnie trzeba rozumieć czym ona jest, a czym nie jest.
Dla kogo jest ta książka?
„Socjopatka” to świetna pozycja dla specjalistów z obszaru zdrowia psychicznego. Książka dostarcza wyjątkowej perspektywy, która może pomóc lepiej zrozumieć mechanizmy działania osób z cechami socjopatycznymi. To szczególnie cenne dla osób zajmujących się zawodowo obszarem zdrowia psychicznego, które pracują z osobami mającymi podobne diagnozy, ponieważ przedstawia wewnętrzny świat autora z jego własnego punktu widzenia
Kolana grupą, która może bardzo skorzystać na lekturze tej książki są osoby studiujące lub pasjonujące się psychologią. Dla osób uczących się psychologii lub poszukujących praktycznych przykładów z życia, książka jest doskonałym uzupełnieniem teoretycznej wiedzy. Opisywane sytuacje i refleksje autorki mogą służyć jako przykładowy materiał do analizy w kontekście teorii zaburzeń osobowości.
Osoby zainteresowane zgłębianiem złożoności ludzkiej psychiki znajdą tu niezwykle szczery i często zaskakujący opis myśli, emocji (lub ich braku) oraz działań osoby z cechami socjopatycznymi. Książka rzuca światło na to, jak osoba z taką diagnozą funkcjonuje w społeczeństwie i w relacjach międzyludzkich.
Książka „Socjopatka” może być również pomocna dla tych, którzy chcą lepiej zrozumieć zachowania osób, z którymi jest im trudno w otoczeniu – w pracy, rodzinie czy relacjach. Zrozumienie, jak działa umysł osoby z cechami socjopatycznymi, może pomóc w wypracowaniu strategii radzenia sobie w relacjach
Dlaczego warto przeczytać książkę „Socjopatka”?
Autobiograficzna forma książki daje możliwość spojrzenia na świat z perspektywy osoby, która zmagając się z diagnozą socjopatii (która jest zaburzeniem osobowości), podejmuje refleksję nad własnym życiem. Tego rodzaju narracje są rzadkie i mogą być niezwykle cenne w kontekście naukowym i osobistym. To także przydatna pozycja jako case study np. na studiach.
Autorka, choć nie unika opisów swoich destrukcyjnych zachowań, próbuje również analizować swoje motywy i ograniczenia. To rzuca wyzwanie stereotypowemu postrzeganiu osób z cechami psychopatycznymi jako wyłącznie „złych”, „niemoralnych” czy „niebezpiecznych”. Ogromną wartością tej pozycji jest to, że możemy zobaczyć, że osoba ze zdiagnozowanym zaburzeniem osobowości, zaprzeczając stereotypom, niekoniecznie nie chce krzywdy drugiego człowieka.
Książka porusza tematy związane z funkcjonowaniem mózgu, emocjami i relacjami. To czyni ją cenną dla osób pragnących poszerzyć swoją wiedzę o psychopatologii i ludzkim zachowaniu, nie tylko w wydaniu podręcznikowym czy w ramach klasyfikacji (DSM czy ICD).
Autorka „Socjopatki” stawia pytania o to, jak definiujemy moralność i empatię oraz na ile jesteśmy w stanie zrozumieć osoby, które funkcjonują inaczej niż większość. To wartościowe dla każdego, kto poszukuje głębszych odpowiedzi na pytania o ludzką naturę.
Choć książka skupia się na autorce i jej osobistych doświadczeniach, wiele z jej refleksji może skłonić osoby czytający do zastanowienia się nad własnymi wyborami, relacjami i zrozumieniem siebie oraz innych.
Podsumowanie
„Socjopatka” to ważna książka, która daje możliwość zrozumienia świata osoby z cechami socjopatycznymi. Z perspektywy psycholożki stanowi ciekawy punkt wyjścia do refleksji nad zaburzeniami osobowości, narracją tożsamościową i możliwością zmiany.
Jednak warto podejść do niej z ostrożnością i świadomością, że jest to przede wszystkim subiektywna relacja, a nie opracowanie naukowe. Dla osób zainteresowanych tematem polecam traktowanie tej książki jako uzupełnienia szerszej literatury psychologicznej, a nie jej substytutu.
