Książka “Joga – sztuka życia” Donny Farhi, to pozycja o jodze, jako praktyce. Jednak co ciekawe, autorka przedstawia tę praktykę jako praktykę na macie, jak i poza matą. Co to oznacza?
Książki o jodze
Książek o jodze jest wiele, jednak część z nich przedstawia jogę z perspektywy pracy z ciałem i technikaliów pozycji. Inne zaś przedstawiają biografie nauczycieli o których można usłyszeć w każdym zakątku świata. Klasykami są „Światło jogi” Iyengara oraz „Jogamala” Pattabhiego Joisa. Natomiast książek napisanych przez nauczycieli jogi, którzy traktują jogę jako filozofię życia, również poza matą, które dodatkowo byłyby przetłumaczone na język polski i przyjemne w czytaniu, jest niewiele.
Przez lata ta książka nie była dostępna na polskim rynku. Znacznie łatwiej można było ją kupić np. w USA w języku angielskim. Jednak obecnie, jest do zakupienia w formie papierowej jak i elektronicznej, za sprawą Wydawnictwa Czarna Owca. Za polskie tłumaczenie odpowiada Marzenna Rączkowska.
Czym dla Donny Fahri jest joga?
Świetnie oddaje to poniższy cytat:
„Praktyka jogi nie kończy się wraz z zakończeniem sesji na macie, praktyka jogi w życiu codziennym pozwala z radością, wrażliwością, świadomością i jasnością przejść przez to życie (…) w sposób najpełniejszy z możliwych.„
Donna Fahri, „Joga – sztuka życia”
Joga jest filozofią, która pozwala przeżyć życie pełniej – z większą uważnością na siebie i otaczający świat. Z takim sposobem współuczestniczenia w życiu innych, który jest odległy od oceniania, obwiniania czy przerzucania odpowiedzialności. Oczywiście jest to proces, jak wszystko co dotyczy rozwoju, głębszego poznania siebie. Ważne jest także to z jaką intencją staje się na macie i jakiego nauczyciela wybiera się jako przewodnika. Wiele osób tego w ogóle nie robi, co sprawia, że ta droga jest dłuższa, często trudniejsza do przejścia i łatwiej się pogubić.
Niewątpliwie książka Donny Fahri pokazuje czym jest ten proces rozwoju i poznawania siebie dzięki jodze, z jakimi trudnościami można się zmagać i co takiego ma w sobie joga, że jako system jest tak dobroczynna dla człowieka.
Szacunek, pokora, otwartość
Znajdziemy wiele wersów w tej książce o szacunku do nauczycieli jogi, środowiska, zwierząt, jak i siebie. O tym, że praca ze sobą wymaga ogromu pokory – wobec siebie, wobec tego co sygnalizuje ciało. Jest także o otwartości na to co nowe, być może trudne czy bolesne. To wszystko wydaje się takie znane, może nawet wręcz banalne. Jednak autorka świetnie to opisuje z dużą dawką czułości, życzliwości. Niemal wchodzi w mentorską rolę, tłumacząc niuanse.
Autorka korzysta z klasycznych tekstów, które przywołuje w książce. W sposób lekkostrawny dokonuje tłumaczeń a wiele z cytatów, ma się wrażenie, są trafione w punkt. Można odnieść wrażenie, że joga jest jak powrót do domu po długiej podróży.
Jednak autorka nie daje gotowych rozwiązań – zaznacza, że w trakcie praktyki i poznawania siebie, jak i filozofii jogi, można doświadczyć wielu dylematów etycznych, wiele trudności, stawiać sobie pytania, na które nie ma gotowej odpowiedzi. To często takie pytania, na które nikt nam nie odpowie, bo odpowiedź wiąże się z przyjęciem jakiegoś rodzaju odpowiedzialności. Każdy potrzebują ja wziąć za siebie i swoje działania.
Otwartość często wiąże się z tzw. „ciekawością dziecka” (jak określa się to w języku uważności), która prowadzi do podejmowania działań, eksperymentów, sprawdzania nawet jeśli nie wiemy dokąd praktyka jogi prowadzi.
Dla kogo jest ta książka?
To pozycja dla każdej osoby, która chce o jodze dowiedzieć się więcej. Pozwala ona zrozumieć filozofie tego systemu (bo joga, to wbrew pozorom nie są jedynie pozycje, wykonywane na macie – to znacznie bardziej bogaty system). Zatem niezależnie od poziomu wiedzy o historii jogi, niezależnie od czasu praktykowania, to może być wzbogacająca lektura.
Dobrym wstępem do lekury tej książki, może być ten wykład Donny Fahri:
