Dzień ten przypada na 19 listopada każdego roku. To ważny dzień – przypomina nam, że problem przemocy wciąż istnieje. Nie pozwala na całkowite jego ignorowanie czy „zamiatanie pod dywan”.
Skala przemocy wobec dzieci – COVID19
Sama skala przemocy nie jest mała. Jednak jak zwraca uwagę Fundacja Dajemy Dzieciom Siłę, zauważalny jest jej wzrost, podczas pandemii i związanej z nią izolacji.
Według badań Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę:
- 27% dzieci i młodzieży doświadczyło krzywdzenia
- 11% doświadczyło przemocy ze strony bliskiej osoby dorosłej
- 10% doświadczyło wykorzystywania seksualnego (9% bez kontaktu fizycznego, 3% – z kontaktem fizycznym).
- 1 dziecko na 11 przyznało, że nie ma nikogo, kto mógłby zaoferować mu wsparcie w trudnej sytuacji
Główne hasła kampanii „Pandemia przemocy”:
- Zakrywaj usta! Ale nie milcz, gdy widzisz przemoc!
- Myj ręce! Ale nie umywaj ich od odpowiedzialności, gdy jesteś świadkiem przemocy!
- Zachowaj dystans! Ale bądź blisko, kiedy ktoś Cię potrzebuje!
- Chroń starszych! Ale nie ignoruj przemocy wobec najmłodszych!
Niestety w czasie pandemii, wiele instytucji pomagających dzieciom, działa jedynie zdalnie. Zatem możliwości udzielania pomocy najbardziej potrzebującym, są znacząco ograniczone.
Dorosły stosujący przemoc
To co jest bardzo ważne i chcę by to bardzo wyraźnie wybrzmiało – za przemoc odpowiedzialna jest JEDYNIE osoba, która ją STOSUJE. Wielokrotnie słyszałam argumenty, które miały usprawiedliwiać sparwcę przemocy, że „został sprowokowany”, że „dziecko samo sobie zapracowało na lanie”, że „jak ma sie takie podłe dziecko” to przemoc jest usprawiedliwiona.
Nie – nie jest, nie była i nie będzie. Przemoc dorosłego wobec dziecka jest sygnałem, że to dorosły nie radzi sobie ze swoimi emocjami, swoim stanem psychicznym. I to jest problem dorosłego. Stosowanie wówczas przemocy wobec dziecka, jest nie tylko przerzucaniem na nie odpowiedzialności lecz również karaniem go za to, że ów dorosły nie potrafi pracować ze sobą, zadbać o swoje zdrowie i relacje z własnymi emocjami/myślami.
Przepisy dotyczące przemocy
Mam wrażenie, że polskie ustawodastwo, niestety pozostawia wiele do życzenia w tym temacie. Wciąż za mało jest edukacji systemowej, w temacie przemocy i praw oraz tego do kogo można się zwracać, gdy dziecku dzieje się krzywda.
W Konwencji o Prawach Dziecka czytamy:
Artykuł 19
1. Państwa-Strony będą podejmowały wszelkie właściwe kroki w dziedzinie ustawodawczej, administracyjnej, społecznej oraz wychowawczej dla ochrony dziecka przed wszelkimi formami przemocy fizycznej bądź psychicznej, krzywdy lub zaniedbania bądź złego traktowania lub wyzysku, w tym wykorzystywania w celach seksualnych, dzieci pozostających pod opieką rodzica(ów), opiekuna(ów) prawnego(ych) lub innej osoby sprawującej opiekę nad dzieckiem.
Więcej na ten temat napisałam w artykule: „Klaps uczy ale tylko złych rzeczy”
W temacie samej przemocy, jak i kar cielesnych bardzo polecam tę książkę: „Jedenaste nie dotykaj” – oczami psychologa
Głos UNICEF Polska
UNICEF Polska rownież podaje, że w okresie pandemii i związanej z nią izolacji, skala przemocy domowej rośnie. Dyrektor Generalny UNICEF Polska, Marek Krupiński apeluje:
„Należy monitorować te rodziny, w których już dochodziło do przemocy. Dzieci muszą wiedzieć, gdzie mogą się zgłosić z prośbą o pomoc i że ta pomoc do nich dotrze. Ponadto, każdy z nas powinien w tym trudnym czasie być bardziej wyczulony na sygnały świadczące o przemocy domowej. Nie bójmy się ich zgłaszać do odpowiednich służb”.
Cytowane:
1. „UNICEF Polska alarmuje: Rośnie skala zjawiska przemocy domowej wobec dzieci”
2. „Przemoc jak wirus. Rusza nowa kampania Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę <<Pandemia przemocy>>”
