Różnorodność, inność, odmienność – często postrzegamy je negatywnie, reagując na nie agresją, a nawet przemocą. Dlaczego tak się dzieje? Jak rozmawiać o, jak rozmawiać z, jak pytać, jak nazywać, jak wspierać i się w tym wszystkim nie pogubić.
Lęk i negatywne postrzeganie
Tego co dla nas nowe, odmienne jest czymś zupełnie naturalnym. Najstarsza część mózgu, zwana gadzim mózgiem bardzo mocno się wówczas aktywuje. To dlatego tak łatwo politykom pewnej frakcji straszyć naród „obcym” czy „tęczową zarazą”. Im mniejsza nasza wiedza, samoświadomość i otwartość na poznanie, tym łatwiej damy się zastraszyć. A od tego już tylko jeden krok, żeby działać stadnie i stado owiec – bez autonomiczności.
O odkrywaniu siebie
O tym też rozmawiałyśmy, bo okazuje się, że nie wszyscy poznają siebie w dzieciństwie czy w okresie nastoletniości. Czasami poznanie siebie, określenie swojej tożsamości zajmuje nam znacznie więcej czasu. Jeszcze trudniejszy bywa coming-out. Niektórzy poznają siebie dopiero w trzeciej dekadzie życia, czasami nawet później.
Z czym najczęściej przychodzą do Wirtualnego Gabinetu Psychologicznego takie osoby? Co jest dla nich najtrudniejsze, a co byłoby pomocne? Na te wszystkie pytania odpowiedziałam w podcaście do którego zaprosiła mnie Ada Lena, którą znajdziesz na Instagramie jako @starszasiostra_.
Narracja kulturowa a relacje społeczne
Podjęłyśmy z Ada w rozmowie również wątek wszelakich norm jak i kształtowania społeczeństwa poprzez kulturę (której nieodłącznym elementem w Polsce jest religia). Wskazałam jak silnie polityczna narracja wpływa na to jak postrzegamy ludzi, ich zachowania, wybory czy decyzje. Ta narracja jest kluczowa, choć nie wszyscy zdajemy sobie z tego sprawę. A gdy narracja jest budowana na ściągniętym szablonie z działań niemieckich służb miejskich w latach 30-tych ubiegłego wieku, to już nawet nie trzeba sobie wyobrażać, jak silnie działa ta narracja i do czego może prowadzić.
Stworzyłam na ten temat obszerna relację na Instagramie.
Stanowisko Polskiego Towarzystwa Seksuologicznego
„[…] ważne jest poszanowanie potrzeby każdego człowieka, by zwracano się do niego zgodnie z przeżywaną tożsamością, w tym tożsamością płciową. Dotyczy to między innymi przyjętej przez daną osobę formy imienia, form rodzajowych wypowiadanych wobec niej zdań, a także zwracania się do niej zwrotami typowymi wobec płci, w której psychologicznie funkcjonuje.”
Polskie towarzystwo Seksuologiczne, 2018
Gdzie znajdziesz naszą rozmowę?
Rozmowa znajduje się na trzech różnych platformach:
Bardzo się cieszę, że Ada podjęła ze mna ten temat i mam nadzieję, że posłuchasz naszej rozmowy i dasz znać w komentarzu, co bierzesz z niej dla siebie:)
Polecane materiały/miejca
W opisie pod tym odcinkiem podcastu znajdziesz bardzo obszrny wpis materiałów i miejsc, które warto odwiedzić by poszerzyć swoją wiedzę:) Znajdziesz również liste organizacji pozarządowych, które warto wspierać, nie tylko finansowo:)